woorden blijven uit
ik neem ze allemaal terug
stilte waar ik naar verlang, klank die ik opsluit
vermoeid, stug

gedachten blijven zijn
ik acht er geen waarde meer aan
chaos die ik verlaten wil, geschreeuw vanuit pijn
van alle rust ontdaan

herinneringen vormen mijn heden
ik weet niet waar ik me nog echt bevind
liefde van toen gegeven, vlucht ik terug naar dat verleden
vervagend met de wind

tranen worden geboren
ik huil ze in stilte neer
alleen met hen, tot ik hun verdriet kan horen
eenzaam in zeer

vervaagd
getekend
verdorven
geketend

opgesloten in het verleden
waar woorden niets meer zijn
herinneringen vaag uitbeelden in het heden
waar verdriet overheest samen met pijn!

-GHM-