Ontplooiing
Ontplooiing
Vroeger toen ik groot was
voelde alles één en ongerept
in alle ontvankelijkheid
had innerlijk nog identiteit
was puurheid mijn bestaan
tot ik almaar kleiner werd
en mijn ik
stilletjes verdrong
door het aardse overwicht
ik haal me liefdevol terug
uit het aangepaste leven
en groei weer
naar mijn zijn
Reacties op dit gedicht
| aloë-vera: | Zondag, augustus 29, 2010 10:17 |
| Ontvankelijk en ongerept, als toen het kind, heel mooi gedicht Ria , liefs eliZe |
|
| Indy Toma: | Woensdag, augustus 25, 2010 22:24 |
| Mooi zo opnieuw te ontplooien. | |
| Rien de Heer: | Woensdag, augustus 25, 2010 19:39 |
| Vroeger is in jouw geval steeds meer nu Ria....al na de eerste regel wist ik waar het gedicht naar toe zou gaan.....een bevestiging dat het nu niet ver van vroeger verwijderd is......kun je me nog volgen? Ik denk van wel.... Groetjesssss, Rien. |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 25, 2010 18:38 |
| Soms moet een mens tweemaal ontplooien om tot volle wasdom te komen naar "het zijn" Mooi omschreven gedicht. Veel liefs Ria met knuffel, Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, augustus 25, 2010 17:51 |
| een mooi schrijven gr.janny |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, augustus 25, 2010 12:11 |
| een heel mooi liefdevol terughalen ! liefs kerima ellouise |
|
| Elinora: | Woensdag, augustus 25, 2010 11:33 |
| citaat: Onder de mist van jachtige gedachten schuilt de natuurlijke helderheid van jouw geest. Olaf Hoenson Mooi gedicht van jou Ria! Lieve groet van Lin |
|
| switi lobi: | Woensdag, augustus 25, 2010 10:31 |
| Binnen plooien van tijd verrijkt jouw leven zich met licht dat jouw groeiproces nog mooier maakt.. zo mooi dit. Liefs, switi lobi |
|
| ninodepino: | Woensdag, augustus 25, 2010 09:54 |
| het besef druppelt langzaam door, tot jezelf ''de druppel'' beseft... mooi!:) grtjs, nino. |
|
| karinvangelder: | Woensdag, augustus 25, 2010 09:23 |
| deze reactie van Wil M ben ik het helemaal mee eens vind het apart dit te lezen ! liefs x Karin |
|
| wil melker: | Woensdag, augustus 25, 2010 09:15 |
| Lieve Ria.. ja de wereld kan overdonderend groot worden en iemand een zo klein gevoel van nietigheid geven.. maar het leven is groeien naar een persoonlijke volwassenheid die de wereld weer in de hand heeft.. Mooi.. liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria Klein Herenbrink | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||