tijger
Starende ogen,
vanuit het woud.
De jager nadert,
bladeren ontvouwt.
Zijn gestreepte jas,
stralendt in de zon.
Diep in het bos,
waar het begon.
Oranje en zwart,
plukjes wit.
Terwijl hij zijn prooi,
op de hielen zit.
Zijn scherpe klauwen,
scheuren hem kaal.
Zijn grote tanden,
sterk als staal.
Het leven van de tijger,
in zijn eenvoud.
Het gevaarlijke vergeten,
als je het mooie onthoudt.
vanuit het woud.
De jager nadert,
bladeren ontvouwt.
Zijn gestreepte jas,
stralendt in de zon.
Diep in het bos,
waar het begon.
Oranje en zwart,
plukjes wit.
Terwijl hij zijn prooi,
op de hielen zit.
Zijn scherpe klauwen,
scheuren hem kaal.
Zijn grote tanden,
sterk als staal.
Het leven van de tijger,
in zijn eenvoud.
Het gevaarlijke vergeten,
als je het mooie onthoudt.
Reacties op dit gedicht
| Indy Toma: | Woensdag, augustus 25, 2010 22:15 |
| Heel prettig om te lezen. | |
| P.S. de Winter: | Woensdag, augustus 25, 2010 16:02 |
| er zijn ook tijgerinnen die zo zijn, leuk verwoord. | |
| switi lobi: | Woensdag, augustus 25, 2010 15:59 |
| Strak omschreven! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dark_fairy_marlisa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||