De zon laat zich vandaag niet zien,
het regent pijpenstelen.
Maar ondanks dit trieste weer,
zal ik me niet vervelen.
Ik schrijf wat versjes neer,
of noem het een gedicht.
Er staan geen oogjes in, geen neus of mond,
het heeft geen gezicht.
En toch vertelt het weer iets,
iets over anderen en iets over mezelf.
Ik kijk door mijn raam en zie,
blauwe plekken in een donkergrijs gewelf.
De hemel trekt langzaam open,
de regenbuien nemen af.
En zelfs zonder zon die schijnt,
ik lig nog lang niet in mijn graf.