Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
depressief
mijn oren ruizen en lijken doof
mijn hoofd gaat als een gek tekeer
mijn ogen zeer van alle tranen
denken lukt niet meer
ik ben er wel en ook weer niet
ik ben alleen met mijn verdriet
duizelig en op de tast
houdt ik mij aan het leven vast
ik ren achter de woorden aan
ze glippen door mijn vingers heen
als los zand valt het op de grond
ik sta met een gesloten mond
de werkelijkheid is ver te zoeken
mijn ogen zijn verblind
wat ik zie kan ik niet vatten
ik kijk met de ogen van een kind
ik zoek naar een uitgestoken hand
naar iemand die mij begrijpen wil
iemand met een luisterend oor
die samen is met mij en stil
xxx heidekind
Reacties op dit gedicht
heidekind vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Mady
:
Dinsdag, augustus 31, 2010 12:16
mooi gedicht sterkte
Over dit gedicht
Auteur:
heidekind
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
30 augustus 2010
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Onzekerheid]
[Verdriet]