(on) Geluk
Mijn leven valt te vergelijken
met een wilde rivier,
ik probeer te zwemmen,
te zwemmen naar het geluk,
het geluk is stroomopwaarts,
het is zo moeilijk,
zo zwaar...
Steeds als ik er bijna ben,
word ik genadeloos
terug naar beneden gesleurd
Ik heb zin om op te geven
en me laten mee te drijven naar
de waterval..., de afgrond...
met een wilde rivier,
ik probeer te zwemmen,
te zwemmen naar het geluk,
het geluk is stroomopwaarts,
het is zo moeilijk,
zo zwaar...
Steeds als ik er bijna ben,
word ik genadeloos
terug naar beneden gesleurd
Ik heb zin om op te geven
en me laten mee te drijven naar
de waterval..., de afgrond...
Reacties op dit gedicht
| mik: | Maandag, april 29, 2002 12:44 |
| Ik ken t gevoel. Ik heb dit ook.. Alleen is het bij mij een ladder, met onderaan een zwart gat. Ik klim omhoog, maar val elke keer heel hard naar beneden. GEEF NIET OP. Je doet nml zo ontzettend veel mensen pijn. Echt waar. Geloof me. Als je wilt praten, mag je me mailen, ik sta voor je klaar. KISS! with love |
|
| Jo Aelmans: | Maandag, april 29, 2002 10:38 |
| Soms is het eens goed om je met de stroom mee te laten drijven, AvA... Zo, krijg je weer de kracht om verder te zwemmen in deze kolkende rivier, die Leven heet... Een waterval eindigt meestal, na een verwoede stortvloed in de diepte, in een rustig en helend meer... ;-) Jo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: AvA | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2002 | ||
| Thema's: | ||