Ach wat
ACH WAT
he jij
met je eeuwige glimlach
ik heb je wel al gezien
aan de andere zijde, vriend
waar het wit wijselijk onze
ogen verblindt opdat we
nooit zouden zien hoe het
leven niet stopt na ons sterven
ja, we hebben zelfs al zo echt oprecht
gelachen, gebruld, geschreeuwd hebben we
en zelfs in tranen gedeeld dat het gevoel,
onze sterke motor, stilgevallen was
en we in leegte elkanders verdriet
enkel nog konden schouderkloppen
het baat niet te liegen, beste
man, krijger, heerser van het
verloren rijk van verderf, gespaard
door het heengaan van jouw stille wens
te sterven in de tijd die pas stoppen zou
als de wereld met een laatste draai
zou uitbollen tot de halte des doods en
ons in liefde herenigen zou en we dan
pas in herkenning zouden vervallen van
de vervreemde smaak van het leven,
ons eens zo dierbaar, ach wat.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, september 01, 2010 13:42 |
| diepgaande inhoud, maar is heel mooi verwoord! lieve groet dicky |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, september 01, 2010 12:51 |
| een schouderklop dat het ''ach wat'' overstemt... sterk geschreven, door de zogezegde ''ach'' houding net de tegenstelling laat zien liefs kerima ellouise |
|
| windwhisper: | Woensdag, september 01, 2010 11:00 |
| nou ik vind het een "dijk"van een schrijven, met veel om na te denken als inhoud, dank je wel liefs Cobie kuzzz |
|
| switi lobi: | Woensdag, september 01, 2010 09:15 |
| "Ach wat" is in deze helemaal niet onverschillig Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2010 | ||
| Thema's: | ||