in het duister
in het duister
in het duister gevangen
of is het een vertrouwd oord
waar sommigen naar verlangen
niemand je ziet of hoort
enkel alleen en verbannen
het is niet zoals het hoort
kommer en kwel je vertrouwelijk ontvangen
waar leven ontspoort
door het duister opgevangen
Stacygo
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, mei 19, 2021 08:37 |
| P.s.: ik herken het gevoel in jouw gedicht, zo vertrouwd met een duisternis, en ik wens je veel licht, en goeds. |
|
| Aquarel: | Woensdag, mei 19, 2021 08:02 |
| Ik weet niet of het wijsheid is, om jou te vertellen dat ik je nog altijd mis, Ik was in psychose, een tijd zo verward, en we raakten elkaar als een dolk in het hart. Maar jij zocht me weer op, na vele jaren, en ik wilde ons beiden pijn besparen. Toch mis ik jou, en blijf ik van je houden als was je mijn zusje, al brak ons vertrouwen. Is het nu te laat, om jou te vertellen, dat ik het liefst onze band zou herstellen? Diep van binnen, wilde ik je nooit kwijt, en blijf je mijn hartezusje, altijd. Liefs, Aquarel (Ingrid) |
|
| Stacygo: | Woensdag, september 01, 2010 19:31 |
| opnieuw geplaatst zonder leestekens | |
