Zwaard van Damocles.
Donkergrijze wolken
stapelen zich boven de kerktoren
langzaam trekt de lucht dicht
donder en lichtflitsen
plots zie ik 't zwaard van Damocles
tussen al dat geweld
het hangt vlak boven mijn hoofd
ik word er stil van
na vijf jaar vechten
in dit nieuwe leven
moe van al die strijd geleverd
waren daar eindelijk zonnestralen
nu dit zwaard
zal 't me raken
of overwin ik dit dreigende gevaar
stapelen zich boven de kerktoren
langzaam trekt de lucht dicht
donder en lichtflitsen
plots zie ik 't zwaard van Damocles
tussen al dat geweld
het hangt vlak boven mijn hoofd
ik word er stil van
na vijf jaar vechten
in dit nieuwe leven
moe van al die strijd geleverd
waren daar eindelijk zonnestralen
nu dit zwaard
zal 't me raken
of overwin ik dit dreigende gevaar
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, september 04, 2010 20:59 |
| Lieve Cathy ik lees het nu pas maar je weet inmiddels mijn reactie op dit dreigende gevaar. De kaars brandt sinds gisteren en je weet het dat hoop doet leven. Een lieve omarming met knufkes als troost. Anneke |
|
| David Matser: | Zaterdag, september 04, 2010 12:12 |
| Herkenbaar, dit.... Jarenlang vechten, en uiteindelijk dat gevoel hebben dat het allemaal geen zin heeft gehad.... Mooi verwoord. liefs, David |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tooskedeb | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 september 2010 | ||
| Thema's: | ||