Iedereen denkt dat ze bloed,
maar stiekem laat ze haar ziel vrij.
In elke druppel een beetje,
steeds meer en meer en meer,
tot er een plas op de grond ligt,
een plas ziel, en zij zelf ook.
Zij had de hoop al opgegeven,
problemen bleven hangen,
en het geluk zag ze niet meer.
Nu is ze vrij,
dat denkt ze zelf,
maar wij moeten haar missen,
Dus zitten wij nu gevangen.