Ont-spanning (3)

Het geluid van regen ging zacht over in geluiden zoals zij zich voorstelde in een oerwoud te kunnen horen, hoewel ze deze geluid niet echt kon duiden naar welk dier dan ook. Daar had ze ook geen behoefte aan. Ze liet zich meedrijven op het gevoel dat haar rug en nek onderging bij het insmeren met wat warme olie. Ze voelde hoe de overgang begon naar lange warme iets druk uitoefenende strelingen langs haar ruggenwervel, de ribben halverwege haar rug richting schouder en arm en over de schouderbladen. Strelingen gingen over in draaiingen en later in dwarsmassage van de spieren. Dit laatste voelde ook op de rug nog wat vreemd aan maar niet meer zo onaangenaam zoals ze de eerste keer op haar arm ervaren had. Nadat haar hele rug gemasseerd was voelde ze hoe de spieren van haar nek de behandeling ondergingen en de bovenkant van haar schouders. Daar zat nog wel wat gevoeligheid van spanning maar dit nam langzaam maar zeker af. Vingers oefenden druk uit langs haar schedelrand waarna de vingers langs haar schouders afzakten en de ruggenwervels omlaag cirkelden tot aan haar bekkenrand. Ze voelde een toch wat onprettige druk langs haar bekkenrand maar dat duurde maar heel even. De strijkingen die haar hele rug omvatten waren weer bijzonder aangenaam maar ook een teken dat de massagebehandeling werd beëindigd en de restanten olie met een handdoek wat werden verwijderd. Ze voelde de doek weer over haar lichaam gelegd worden, zuchtte diep en bleef ontspannen liggen.

Dat mocht, hoorde ze in de verte.

Langzaam nam haar bewustzijn toe en na een minuut of vijf te hebben nagenoten kroop ze onder de doeken uit en kwam in zitstand. Ze wiebelde even met haar benen tot ze zeker wist dat die het niet zouden begeven als ze van tafel afgleed. Maar dan nog stond de masseur naast haar en keek haar glimlachend aan.

Ze kleedde zich traag aan en ging mee naar de andere kamer waar ondertussen een glas water en een glas sap voor haar klaarstonden. Ze wist dat ze beide moest drinken en dat deed ze ook.

Na afscheid te hebben genomen bleef ze buiten voor de deur even staan en snoof de heldere lucht diep in haar longen. Het was lang geleden dat ze zich zo ontzettend ontspannen gevoeld had. De omgeving waarin ze zich bevond speelde daarin eveneens een rol en ze besloot eerst een tijdje langs de bosrand te gaan zitten op het bankje.

Het najaarszonnetje deed nog zo haar best, daar moest ze nog zoveel mogelijk en met volle teugen van genieten. Zelfs het zoemen van een lastige vlieg kon haar niet boeien of eigenlijk ergeren. Ze keek uit over landerijen en genoot van de intense rust en geluiden om zich heen. Ze realiseerde zich dat ze geen wegverkeer hoorde. Dat ervoer ze als zeer prettig, te meer omdat dit niet lang zou duren als ze zich op weg begaf naar huis. Erger nog, daar zou ze weer de treinen horen die over het spoor denderden.

Ze slaakte een diepe zucht, stond op en liep slenterend in de richting van de stad. Ze besloot zich de rust die ze nu voelde zo lang mogelijk vast te houden en zich door niets uit haar balans te laten brengen. Een goed voornemen, vond ze zelf, maar voor hoelang?

Indy Toma