Alsof ik iemand anders leven leid
als in een raar uitwisselings project
alsof Ellemieke, psychologie student in utrecht
nu op mijn bankje in Schravenlant zit
en ik op de uithof 'haar thuis' rondloopt
zo voelen de vreemde gebouwen
de gewoontes en mensen
als een klein kind in een vreemd land
en ik spreek niet eens de taal
toch moet ik door gaan
en elke dag is onbekent
ieder college een nieuwe uitdaging
en een elk gebouw een groot doolhof
en ik vraag me af, kan dit ooit vertrouwd worden?
zal de uithof ooit mijn thuis zijn?
en als het dat word
wie ben ik dan ?