Grens der stilte
Grens der stilte
stormen trekken voorbij
maar steeds laten ze sporen na
als in de avond de wind nog huilt
traant het diep in mij hart
zo rood als de horizon
is het bloed dat door mijn aderen kolkt
zelfs als ik fluister
vallen woorden niet op hun plek
sterker dan de stormen in mijn ziel
zijn woorden warm uit hart gegeven
maar een muur van kristal
doet hun woorden sterven
oude wonden zijn geheeld
nieuwe muuren gebouwd
even sprak ik de dood
hij had nieuwe namen
al kende ik ze niet
ik kreeg het koud
mijn bloed voelde bevroren
voor hen een koude herfst
hij ging zijn weg
en ik.....
bleef roerloos stil
als een kind zonder doel of wil
***Wim****
maar steeds laten ze sporen na
als in de avond de wind nog huilt
traant het diep in mij hart
zo rood als de horizon
is het bloed dat door mijn aderen kolkt
zelfs als ik fluister
vallen woorden niet op hun plek
sterker dan de stormen in mijn ziel
zijn woorden warm uit hart gegeven
maar een muur van kristal
doet hun woorden sterven
oude wonden zijn geheeld
nieuwe muuren gebouwd
even sprak ik de dood
hij had nieuwe namen
al kende ik ze niet
ik kreeg het koud
mijn bloed voelde bevroren
voor hen een koude herfst
hij ging zijn weg
en ik.....
bleef roerloos stil
als een kind zonder doel of wil
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Quadesh: | Vrijdag, september 10, 2010 17:40 |
| nou lekker dan begin jij t nu ook al koud te krijgen. knuffie | |
| mucho*s inhoud: | Donderdag, september 09, 2010 13:10 |
| :( :).... nog een keer!!! |
|
| switi lobi: | Donderdag, september 09, 2010 12:14 |
| Stormen trekken voorbij.. ze nemen veel mee en laten veel achter.. erg mooi Wim. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2010 | ||
| Thema's: | ||