Kon ik het maar
Kon ik het maar
Ik kan het licht steeds minder
zien schijnen
waak over de nacht
ware het de kern van het leven
het is nog te vroeg om
het er niet meer zijn te doorstaan
ik ben net als andere mensen
voel bij het aanschouwen
van de dood
het leven in mijn hoofd vergaan
ik probeer het donker te ontkennen
hoor slechts stemmen
zonder geluid, beangstigend
het lukt me niet om op te staan
ik kan aan niets anders meer denken
ik bedek de stilte van de nacht
en als het zou kunnen
zou ik mezelf ermee bedekken
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Vrijdag, september 10, 2010 22:38 |
| Rakend Rien. Veel zonnegroeten, Hilly |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, september 10, 2010 19:10 |
| Je laat hier meer zien dan je normaal doet vriend... liefs.. |
|
| windwhisper: | Vrijdag, september 10, 2010 06:09 |
| aanrakend Rien, en ook de knuffies van moeke Janny, zoals Gert al beaamde lieve groet Cobie kuzzz |
|
| Gert: | Vrijdag, september 10, 2010 00:32 |
| Hartstikke leuk die knuffies uit Winsum en ze willen idd nogal eens helpen. Maar los daarvan, prachtig mooi schrijven Rien. En hoe het de lezer raakt... Groeten, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2010 | ||
| Thema's: | ||