sluimeren
Sluimeren.
Sluimerend dwaal ik over mijn levenspad.
Afwachtend wat God nog meer voor mij
in zijn gedachten had.
Al die jaren van weleer blijven maar
dwalen in mijn hoofd.
Ik kan ze reeds nog niet los laten,en langzaam
raakt mijn kaarsje uit gedoofd.
Wanneer weet een mens dat het genoeg is geweest,
en dat men de dood niet langer vreest.
Sluimerend dwaal ik over mijn levenspad,
ik heb nu wel even genoeg ellende
in mijn leventje gehad
Marijke.
Sluimerend dwaal ik over mijn levenspad.
Afwachtend wat God nog meer voor mij
in zijn gedachten had.
Al die jaren van weleer blijven maar
dwalen in mijn hoofd.
Ik kan ze reeds nog niet los laten,en langzaam
raakt mijn kaarsje uit gedoofd.
Wanneer weet een mens dat het genoeg is geweest,
en dat men de dood niet langer vreest.
Sluimerend dwaal ik over mijn levenspad,
ik heb nu wel even genoeg ellende
in mijn leventje gehad
Marijke.
Reacties op dit gedicht
| Rosalena ignota: | Woensdag, september 15, 2010 18:00 |
| Mooi geschreven! Als ik twee suggesties mag geven: de ''voor mij'' verplaatsen van de tweede naar de derde regel. En dan is er één zin die je eens moet herbekijken, want die klopt echt niet: ''Ik kan ze reeds nog niet los laten [...]'': reeds = al, dus dat is een beetje een vreemde zin. Misschien nog steeds niet van maken? Groetjes, Rosalena. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pandakadootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2010 | ||
| Thema's: | ||