Loslaten.
Bedolven onder herfstbladeren..
blijft ze liggen in de droge aarde..
Bevroren door zijn koele woorden..
ze worstelt met haar gevoelens..
Terwijl haar handen als klauwen..
graven in de aarde van woede..
bevruchten haar tranen de grond..
Wachtend op het bloementje..
wat een nieuw leven moet creëren..
Een leven waarin ze kan loslaten..
waarin ze kan beseffen dat er ook anderen zijn..
die wel waarde hechten aan haar.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Vrijdag, september 17, 2010 11:07 |
| haal dat bloemetje uit de grond en neem het mee naar binnen en vertroetel haar heel veel liefs Sonja |
|
| Br0ken: | Donderdag, september 16, 2010 14:12 |
| mooi geschreven! |
|
| zomerkind: | Woensdag, september 15, 2010 20:41 |
| mooi annee egt! groet edje... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benjamin | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2010 | ||
| Thema's: | ||