Gods expositie.
De storm heeft al zijn kracht ver bruikt
stilte heeld de diepe wonden
zie daar,de lente pracht ontluikt
de bloemen die niet wachten konden
de lucht is ijl, als,n strak gespannen net
zij wacht, op witte wolken kleuren
de aarde is een prachtig verf palet
ik, mensen kind verbaast dit groots gebeuren
het groenste groen in allerlij nuance
bloed rood van de Jappanse loot
zacht roze appel bloesem geeft balance
en grijze slierten boven land en sloot
daar in de groen en bruin getinte bomen
de veel milioenen blaadjes in hun jeugd
en ie,dre tak brobeerd omhoog te komen
het sprankelend zon licht deeld hun vreugd
de bonte vogels zingen door hun liefdes drang
de ene zingt nog mooier dan de ander
manifisteren zich met einde loos gezang
vullen de lucht vol klanken met elkander
en na de dag,tot barstend toe gevuld
komt...de avond, met zijn donkre geborgen
waar mens en dier en plant onder gehuld
gaan rusten,wachtend op een nieuwe morgen
.....................
Dan wordt het doek weer langzaam op geschoven
en alle kleuren staan prachtig zij aan zij
ik wil de kunstenaar in al zijn glorie loven
want ik aanschouw...Gods eigen schilderij.
B.K.