Witzand
De stilte ratelt, trekt aan het harnas,
de ziel, verwant
bemant
In de luwte, naar de verte
in ieder teder samengaan
van beelden
reik tot de sterren
om haar woorden breken
luchtledigheid verstrijkt
de snaar raakt het geluid
overtuigd de herinnering
breekt de moed
meng me in witzand
één met het strand
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2010 | ||
| Thema's: | ||