Stille mist
Dolend door de stilte
hoort niemand de schreeuw
Oorverdovend is de eenzaamheid
waar redenen een uitvlucht zijn geworden
Nu de lach van zorgeloosheid is vertrokken
is daar de dreun van het besef niet te meten
En schouders ooit naar elkaars steun zochten
ligt nu een mist van verloren gegane tranen
~Michael~17/09/2010
hoort niemand de schreeuw
Oorverdovend is de eenzaamheid
waar redenen een uitvlucht zijn geworden
Nu de lach van zorgeloosheid is vertrokken
is daar de dreun van het besef niet te meten
En schouders ooit naar elkaars steun zochten
ligt nu een mist van verloren gegane tranen
~Michael~17/09/2010
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, september 17, 2010 12:49 |
| Wat een bijzondere naam heb jij:) Graag jouw rakend gedicht komen lezen.. Liefs, switi lobi |
|
| windwhisper: | Vrijdag, september 17, 2010 09:39 |
| tjonge rakend hoor en voelbaar de tranen liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Distel | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2010 | ||
| Thema's: | ||