de waas van het leven
argeloze gedachten
in mijn kop verkrampt de ziel
ik sta op en loop mijn leven
door emoties die ik viel
tomeloos flitsen mijn gedachte
van hier tot daar en valt weer terug
ik kan nauwelijks nog geloven
geen hoop geen liefde geen geluk
ik kruip ren zoek en roep
stond bij mezelf op de stoep
een schreeuw van krachttermen
krijst door mijn ziel
ik voel het knappen scheuren
stond op en viel
in diepe spelonken
waar emoties weerklonken
van euforisch naar down
van blij naar depressief
kan niet meer denken
er is geen affectief
hopeloos gaande mijn weg
ben de weg kwijt
weet heg nog steg
in mijn kop verkrampt de ziel
ik sta op en loop mijn leven
door emoties die ik viel
tomeloos flitsen mijn gedachte
van hier tot daar en valt weer terug
ik kan nauwelijks nog geloven
geen hoop geen liefde geen geluk
ik kruip ren zoek en roep
stond bij mezelf op de stoep
een schreeuw van krachttermen
krijst door mijn ziel
ik voel het knappen scheuren
stond op en viel
in diepe spelonken
waar emoties weerklonken
van euforisch naar down
van blij naar depressief
kan niet meer denken
er is geen affectief
hopeloos gaande mijn weg
ben de weg kwijt
weet heg nog steg
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zaterdag, september 18, 2010 00:04 |
| een behoorlijke soeppan emoties .... even op een laag pitje groet ,klaas |
|
| strandbale mucho : | Vrijdag, september 17, 2010 22:37 |
| het kan verkeren, he :( |
|
Over dit gedicht
| Auteur: geronnimo | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2010 | ||
| Thema's: | ||