Geef me vleugels laat me zweven,
Laat me even een moment zonder zorgen beleven.
Laat me schuilen,
Laat me in de warmte men zorgen uithuilen.
Men zorgen rollen over men wangen totdat ze allemaal verdwenen zijn,
En dan heel rustig en fijn..
Sla ik men vleugels uit en.. zweef,
Ik geniet van elk moment dat ik beleef.
Zorgeloos als een klein kind,
Zoekend naar de rust en het geluk dat ik niet vind.
Men gedachten zakken tot zorgen,
Ik ga naar beneden, ik crash denk aan alle zorgen van morgen.
Voel pijn, ga ten onder aan mensen van wie ik hou,
Men hart wordt een klomp ijs, helemaal kill en kou.
Ik probeer me uit een diepe put te halen, moe en zwak,
Maar bij elke stap die ik zet, zet ik er 2 achteruit, ik ga uit men dak,
Verblind door verdriet doof van woede,
Zoek ik me een uitweg maar niets komt me ten goede.
Ik blijf vechten tot ik realiseer dat je met gebroken vleugels niet kan vliegen,
Waarom blijven ze liegen?
Ze breken me en ik kan niets doen,
Net als een metalen bokshandschoen.
Maar toen kwam jij,
En schoof al men zorgen opzij.
Ik kon weer vliegen, je hebt me weer vleugels gegeven.
Dankzij jou kan ik weer zorgloze momenten beleven…