Van binnen verandert het seizoen
Ik snuif de frisse ochtend dauw op
En terwijl ik mezelf voorbij loop,
zwaai ik vriendelijk gedag.
Van binnen trekt de herfst aan.
Egaal groene bladeren veranderen
in verdorde hersencellen,
maar geen reden tot paniek.
Mijn schaduw confronteert
de bladeren met de realiteit.
De winter lijkt nog zo ver.
Verdorde hersencellen eindigen
als bevroren niks.
En terwijl ik mezelf voorbij loop,
zwaai ik vriendelijk gedag.
Van binnen trekt de herfst aan.
Egaal groene bladeren veranderen
in verdorde hersencellen,
maar geen reden tot paniek.
Mijn schaduw confronteert
de bladeren met de realiteit.
De winter lijkt nog zo ver.
Verdorde hersencellen eindigen
als bevroren niks.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, september 21, 2010 12:18 |
| een heel weldoordachte overpijnzing lieve groet Cobie kuzzz |
|
| switi lobi: | Dinsdag, september 21, 2010 11:07 |
| Dat de rest dan maar mag openbloeien.. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *..stik..* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2010 | ||
| Thema's: | ||