Treurig verliefd
Het hemelbed zo grauw sluiert
de liefde - ik hield van je,
verdomde veel, goddomme
Zachte strelingen van vervloeid
water; het regent niet, het miezert,
zachtjes over mijn tere wangen
Kale toppen van gevallen bladeren
reiken naar het grijs - oude bomen,
diep geworteld. Ik grijp naar de
diepte, kloven van eenzaamheid in
Ik mis je, de kille lucht blijft in de
longen steken; ik adem uit, laat je
gaan. Het hart geschaafd, geschramd;
ik wilde zo graag bij je zijn (zielsgraag)
De wind draait in het rond, blaast
kou door de leegte, mijn lichaam
wordt pijnlijk door hem gesneden
Ik laat me vallen, hij waait me weg,
ik vaar mee, om bevrijd te worden;
misschien zal ik je ooit vergeten
Misschien schijnt morgen de zon
dan ten langen leste eens voor mij.
| entropy: | Dinsdag, september 21, 2010 19:13 |
| Verliefdheid kan het grote geluk brengen zeggen ze. Maar ze zeggen zoveel. Sterkte. Bij mij duurde het drieenhalf jaar. (om je maar alvast te waarschuwen, net zoals ze mij waarschuwden) |
|
| goldenchild: | Dinsdag, september 21, 2010 17:28 |
| das treurig deze geschiedenis beauty! gr edje | |
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2010 | ||
| Thema's: | ||