voor een driedaagse zoon
en aan de einder
ochtendtwijfelen
vogels trekken
schijnheilig stil
geen zangers in de kruinen
het lover hangt nog steeds
(de dood: een oude)
zover het oog
golft breed
levenbrengend water
een vinger zinkt
de dam geopend
en vrij het oeverzand
verscheurend ook de smart
geen vogel vliegt, geen kinder
-ziel, zelfs niet geboorte
van een lach.
sunset 22-09-2010
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Woensdag, september 22, 2010 08:49 |
| heel bijzondere stijl Sunset Ingo, gezien de titel, erg aangrijpend en ik blijf even stil... lieve groet Cobie kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2010 | ||
| Thema's: | ||