Amsterdam 1943 door de ingang van de poorten van het Amsterdamse station
komen hordes met mensen bepakt en bezakt verdringen ze elkaar
stapje voor stapje warden ze begeleid naar het portier van de wagon
lopen en verdrukt door de rook van de stoom van de locomotief
vervreemd en beangstigen lopen stapje voor stapje verder naar de trein.
kinderen met tranen over hun wangen houden de handen van hun ouders vast
om nooit meer los te laten .
eenmaal in de trein is er nauwelijks ruimte voor de meeste mensen verdrukt staan ze te wachten
totdat de trein vertrekt naar de bestemming (de bestemming).
de conducteur geeft het fluit signaal voor vertrek het seinbord gaat langzaam omhoog het lijk
of er een gewicht aan zit van enkele kilo's moeizaam hou hij het bordje omhoog wederom nog een
fluitsignaal waarop dat moment de trein vertrekt, vertrekt naar het onbekende .
huilende kinderen en gillende vrouwen mannen die beven van angst maar proberen zich groot te houden
voor hun vrouw en kinderen wachten op wat zal komen.
enkele uren later komt de trein tot stilstand en hectiek van mensen die uit de trein worden ge duwt
door mannen met honden in uniform.
ze worden door de hekken naar de keuring gestuurd de paniek is ongekend
het verdriet word nog erger als de mannen en kinderen en vrouwen gescheiden worden.
papa, papa mama ,mama!!!
de vrouwen worden van hun kleren ontdaan hun haar word gekort tot millimeters mens onteren.
stapje voor stapje lopen ze naakt met eventuele familie leden elkaar troosten naar de volgende hal
opnieuw een keuring ze worden in een lijn geduwd waarna een dokter langs kom voor een keuring
goed of afgekeurd.
goed naar links afgekeurd naar rechts.
sjokken en slepen met de voeten over de grond worden de afgekeurden in een groep geplaatst
schelden de mannen in uniform bevelend de mensen door te lopen naar een nieuw verblijf
vooruit vooruit!! de laatste stappen worden gezet paniek en chaos is ongekend.
eenmaal in de hal worden deuren gesloten en de kranen gaan open.
langzaam en bedwelmd door de gas zakken de mensen in elkaar de laatste adem word uit geblazen.
de oogleden worden zwaarder
het word donker dit is het einde.