Put vol emoties.
Ik staar naar een zwarte put,
De donkerte maakt me gek ik stel mezelf wel duizend vragen heeft dit wel nut?
Een wervelwind raast voorbij,
Alles draait maar verder, verder weg van mij.
En dan overspoelt mij een golf van emoties,
Alles vloeit van mij af, en dan voel ik me nat en vies.
Een golf van woede borrelt op in mij,
Als een wilde raas ik alles voorbij.
ik barst uit ik kan het leven zo oneerlijk niet meer aan,
ik zet stappen in het zand niet wetend waar naar toe te gaan.
Vind ik ooit een weg uit deze put,
Heb ik die fut?
Ik kan geen positieve emoties meer tonen geen lach,
Daar lig ik dan dromend van die verlossende dag…
Reacties op dit gedicht
