eenzaam meisje
eenzaamheid.
Ik zie een eenzaam meisje,
gehuld in een dikke trui,
in de zomer!
Haar blik is leeg, en ze schijnt.. te lachen.
Als je haar gedag zegt,
zijn ze zo ver weg, haar gedachten.
En dan kijk je even verder, en
zie je haar pijn, en vraag je je af;
hoe kan ik dit verzachten?
Gewoon even
en arm om haar heen..
en daar zeker niet mee wachten
Reacties op dit gedicht
| _Lieverdje_: | Zaterdag, oktober 16, 2010 19:35 |
| prachtig geschreven liefs |
|
| mucho loeit: | Zaterdag, september 25, 2010 22:44 |
| gut, shock het verbaast ook weer helemaal niets pffff hahahaha laat maar waaien die handel tjonge, het zal eens niet zo zijn |
|
| shocking blue: | Zaterdag, september 25, 2010 22:18 |
| soortgenoten genoeg toch?! | |
| shocking blue: | Zaterdag, september 25, 2010 22:13 |
| dat vraag ik me helemaal niet af.. zeldzaam althans. ik heb daar allemaal geen headspace voor: ik bezig mij met andere zaken. | |
| Compostje: | Zaterdag, september 25, 2010 21:34 |
| Inderdaad, zeker niet mee wachten... Ik vind het levendig geschreven. Grtjs. |
|
| goldenchild: | Zaterdag, september 25, 2010 21:14 |
| kom hier a huggie:) nee niet mee wachten gewoon doen die knuffle en arm om haar heen gr edje | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2010 | ||
| Thema's: | ||