nazomeren
ik blijf in de zon die mij liefkoost
zelfs wanneer ik door de regen ga
- mijn haar grijzer en mijn huid ruwer -
ken ik haar niet echt (de zon en ik)
vlucht zij niet wanneer wij
ons ’s middags ontmoeten
ik vertel hoe ik haar hunker
zij zich om mijn benen klemt
tegen mijn buik mij laat genieten
van mooie dagen die gelukkig maken.
sunset 27-09-2010
Reacties op dit gedicht
| * Rooz *: | Donderdag, oktober 07, 2010 13:14 |
| heerlijk, zoveel warmte en geluk als de zon kan geven. | |
| keiko: | Maandag, september 27, 2010 15:09 |
| Prachtig neergezet.. Met de liefde om je heen zullen er altijd voldoende zonnestralen zijn.. Liefs van Anita.. |
|
| verhavert: | Maandag, september 27, 2010 13:18 |
| want liefde is er altijd ....:) mooi Ingo knuffel martine |
|
| windwhisper: | Maandag, september 27, 2010 08:15 |
| weer wonder schone poezie Sunset Ingo lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2010 | ||
| Thema's: | ||