Nu jij in mijn leven kwam,
veranderde er plots zoveel,
het is anders, niet meer zoals vroeger,
ik ben de gene die veranderde.
Jij was eerst nog iets onbekent,
ik wist nog niets af van jou bestaan,
tot dat jij ineens in mijn leven kwam,
toen wist ik wie je was en wat je deed.
Eerst was je lief, daarna al niet meer,
toen was je slecht, gemeen,
want jij wou iets wat ik niet wou,
maar ik wou geen ruzie met jou,
dus ik luisterde naar jou.
Nu je al zo lang in mijn leven zit,
vraag ik me af: "Komt het ooit nog wel goed?"
want jij bent te sterk, ik vecht wel tegen jou
maar ik verlies, want ben te zwak.
Jij doet me zoveel pijn,
dat ik hier niet meer wil zijn,
je laat me huilen en schreeuwen,
alleen is er niemand die het ziet of hoort.
Je hebt me in je macht,
en ik wil weg van jou,
alleen kan ik niet voor je vluchten,
want overal waar ik ga of sta, ben jij bij mij.
Dus ik zal het maar zo laten,
en jij mij verder kapot laten maken,
want ik weet niet hoe het verder moet,
nu jij de macht hebt over mij...