Tijd en ik
de tijd zwijgt in alle talen
is doof voor het geschreeuw
met blindheid geslagen
is tijd voor mensen als wij
tijd is met zichzelf begaan
alles rondom laat hem koud
emotie is hem vreemd
als eenzaat gaat hij verder
vreemd genoeg kan tijd
rekken en krimpen
geven en nemen
deelt zelfs leningen uit
in stilte leer ik van hem
daag hem niet uit
tot ongelijke strijd
hij voelt zich tot nu toe
niet gebruikt
is doof voor het geschreeuw
met blindheid geslagen
is tijd voor mensen als wij
tijd is met zichzelf begaan
alles rondom laat hem koud
emotie is hem vreemd
als eenzaat gaat hij verder
vreemd genoeg kan tijd
rekken en krimpen
geven en nemen
deelt zelfs leningen uit
in stilte leer ik van hem
daag hem niet uit
tot ongelijke strijd
hij voelt zich tot nu toe
niet gebruikt
Reacties op dit gedicht
| nonalissa: | Donderdag, september 30, 2010 16:57 |
| heel mooi geschreven, was het meerdere keren overlezen waard, Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2010 | ||
| Thema's: | ||