Ze wurgt hem in stilte
ZE WURGT HEM IN STILTE
een te verwerpen mens
deelt de lakens uit
de nacht losgelaten
door waanzin gewekt
ontspringt de dag in zijn gezicht
hij doet maar wat
niemand laten kan
de moeite eert hem niet
de liefde ontbeert hij niet
ze wurgt hem in stilte
hij gaat heen, naar
waar niets en niemand
hem innig omhelzen
en zijn angst alle kansen
geven, die ze verdient
en hij vergeet, pijnloos alleen
de waarde van het leven
dat hij zomaar achterliet
verbannen naar de tranen
van zijn herinnering, die bleef...
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Vrijdag, oktober 08, 2010 11:49 |
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 01, 2010 14:57 |
| Hij doet maar wat. da''s erg. Knappe beschrijving Jef. Liefs, switi lobi |
|
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 01, 2010 11:09 |
| aandoenlijk dat zeker treffend ook lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||