herinneren
het is de mijmering die vast houdt
hoe was ze gekleed droeg ze een ring
had ze oorbellen aan sprak ze vlug of traag
en zag ze mij graag
ze droeg een blauwe duffel-coat want het sneeuwde
tussen houtjes en touwtjes was ze in wit en blauw
ze droeg allicht een ring maar had handschoenen aan
en oorbellen ja een tinteling toen ze omkeek
en wuifde
en ja ze sprak traag
en ja ze zag je graag
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, oktober 03, 2010 08:15 |
| ja zo heeft een ieder wel "die herinnering" hoe het was....de geur...het praten... de glimlach...de dans....en ja die houtjetouwtjejas Goede morgen Pierre lieve groet Cobie kuzzz |
|
| conan: | Zaterdag, oktober 02, 2010 20:37 |
| ja mucho, en de realiteit is nog het grootste bedrog...en zo kunnen we verder gaan ;) | |
| mucho*s woordjes: | Zaterdag, oktober 02, 2010 20:32 |
| de mooiste dromen zijn bedrog:D ze was het echt niet leuk einde, wel |
|
| Quicksilver: | Zaterdag, oktober 02, 2010 19:56 |
| mooie herinnering roep jij hier op conan, ze zag je dus graag:)haha ik heb ook een blauwe duffel-coat gehad, moest hier meteen aan denken, tjee wat gaf die jas een lekkere warmte:) fijn weekend,liefs dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||