jij
gespleten.
jij hij zij hunnie!
Allemaal zitten ze in je opgesloten.
Allemaal willen ze de boventoon voeren.
Onverstoord hun wil doordringen.
Onverstaanbaar schreeuwend!
overstaanbaar voor de rest
Maar wij, wij horen alles
En volgen alleen maar op
Ik, ben jong, en kinderlijk
Ik, ben groot, helemaal de baas.
Ik, ben lief, onweerstaanbaar...
voor mij sta ik toch wel klaar?
Wij, zijn ik.
ik, ben wij...
Groot, klein lief.
Onverstaanbaar verschoten.
Verloren..
Dacht je dat nou echt?
Ik kom terug.
ik neem wraak op ik.
Ik lach,
Ik, wel, maar ik niet.
ik huil
en ik lach mezelf uit.
jij hij zij hunnie!
Allemaal zitten ze in je opgesloten.
Allemaal willen ze de boventoon voeren.
Onverstoord hun wil doordringen.
Onverstaanbaar schreeuwend!
overstaanbaar voor de rest
Maar wij, wij horen alles
En volgen alleen maar op
Ik, ben jong, en kinderlijk
Ik, ben groot, helemaal de baas.
Ik, ben lief, onweerstaanbaar...
voor mij sta ik toch wel klaar?
Wij, zijn ik.
ik, ben wij...
Groot, klein lief.
Onverstaanbaar verschoten.
Verloren..
Dacht je dat nou echt?
Ik kom terug.
ik neem wraak op ik.
Ik lach,
Ik, wel, maar ik niet.
ik huil
en ik lach mezelf uit.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Dinsdag, april 30, 2002 09:54 |
| nee niet wraak nemen op ik... heeft geen zin... kijk eens naar mijn groei...helpt misschien... Achtergrond vind ik beetje te donker...maar was misschien de bedoeling Erna Muermans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esther van den bosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2002 | ||
| Thema's: | ||