eenzaamheid...
ik vul mijn eenzame dagen
al sloopt de leegte mij elke dag
het leven gaat aan mij voorbij
alsof ik niet eens meer deelnemen mag
de innerlijk pijn niet meer te harden
het verdriet lijkt niet te slijten
omdat ik niet loslaten wil
blijf ik mij aan nutteloze dingen vastbijten
Maar een mens raakt uitgevochten
opgeven,het komt er eens van
omdat je tot het bittere besef bent gekomen
dat alleen de dood redding geven kan
al sloopt de leegte mij elke dag
het leven gaat aan mij voorbij
alsof ik niet eens meer deelnemen mag
de innerlijk pijn niet meer te harden
het verdriet lijkt niet te slijten
omdat ik niet loslaten wil
blijf ik mij aan nutteloze dingen vastbijten
Maar een mens raakt uitgevochten
opgeven,het komt er eens van
omdat je tot het bittere besef bent gekomen
dat alleen de dood redding geven kan
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Zaterdag, oktober 23, 2010 13:32 |
| Je gedichten zijn diep en mooi, want de woorden komen rechtstreeks uit het hart en gevoelens. Veel sterkte voor jou. Liefs, Fari |
|
| mucho*s spoed: | Maandag, oktober 04, 2010 20:20 |
| soul sister soul:( | |
Over dit gedicht
| Auteur: soulsister | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||