Wereldburger
door het raam kijkend
zie ik enkel de vreemde
natgeregende straten
eenzaamheid overvalt mij
jong als ik was, verwachtingsvol
lokten avontuurlijke verten
bekroop mij het reisgevoel
als stralende jets overvlogen
nu zijn diezelfde verten
een gevangenis voor mij
zij zijn waar ik vertoef
maar niet mijn thuis
mijn thuis ligt daar
waar ik onbekend ben
in de verste verte
een vreemde toerist
en toch…….
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||