Onbegrijpbaar
Ik was altijd die vuilniszak
waarbij je toch even moest stoppen,
om er nog meer deuken in te schoppen.
Ik was altijd de troep op het strand
dat vreselijk verkleurde, vloekte
bij het prachtige witte zand.
Ik was altijd dat stootkussen
voor botviering van frustraties
als er niets meer viel te sussen.
Nu ben ik in levende lijven
iets wat niemand zal begrijpen
maar nog even hard blijft lijden.
Reacties op dit gedicht
| zomerkind: | Zaterdag, oktober 09, 2010 12:43 |
| das niet leuk loortje:) je hoort er ook bij:) gr edje | |
| Compostje: | Zaterdag, oktober 09, 2010 12:31 |
| Door en door intriest... Erover praten kan misschien helpen. Vandaag schijnt de zon ook hopelijk over u, van harte. Grtjs |
|
| windwhisper: | Zaterdag, oktober 09, 2010 12:17 |
| ik zou zeggen volg een goede weerbaarheidstraining`, je hebt teveel met je laten gebeuren je moet een leuk leven leiden en niet hoeven te lijden sterk schrijven, dat wel liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||