Ik denk nog vaak aan hoe het begon,
hoe verliefd we waren.
Terwijl ik je nog niet eens zo goed kon,
en dat ik dit voor altijd in mijn hart zal bewaren.

Op een dag kwam ik langs bij jou,
ik vond je gelijk leuk, lief en knap.
Het ging allemaal zo gauw,
maar ik nam wel de eerste stap.

We kregen wat samen,
en jij behandelde mij als jouw prinsesje.
Waar we ook kwamen,
iedereen kon zien dat we van elkaar waren.

Wat mis ik toch die tijd,
wat heb ik toch een heimwee.
het lijkt wel een eeuwigheid,
Maar eigenlijk is het nog niet eens zo lang geleden.

Als we de tijd konden terugdraaien,
met de wetenschap van nu.
Zouden we sommigen dingen anders aanpakken,
en waren we nu nog gelukkig samen.

Als ik terug denk aan die tijd,
voel ik heel veel tranen.
Van heel veel dingen hebben we spijt,
is er een manier om toch nog verder te gaan.

Om alles achter ons te laten,
en echt beginnen aan een nieuw begin.
Een schone lei, zonder gaten,
Samen zijn zonder oordelen en opnieuw vertrouwen in elkaar.

Met het gevoel van liefde,
die ons zo ontarmde.
Kan dat nog terug komen,
zou jij dat nog wel willen.

Een nieuw leven wacht al op ons,
over een paar maandjes dient hij/zij zich aan.
Kan dit kleine leventje ons terug brengen waar het begon,
Of is deze verdriet en eenzaamheid voorgoed.

Als ik denk aan hoe het begon en waar we nu zijn,
krijg ik alleen maar verdriet.
Want waarom moest het zover komen,
waarom kom je niet terug bij mij.