mokt grijzig
de hemel mokt grijzig
spartelt tegen
wanneer de zon
door de wolken
wil breken
gunt een
onschuldige dromer
geen kleurrijk verhaal
wil dat hij zichzelf verliest
in het schrale
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 15, 2010 17:40 |
| Ja.. we zijn er de hele dag mee bezig geweest Tine en ''t is koud! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, oktober 15, 2010 14:23 |
| Nee daar waak ik voor, wil me niet verliezen in het schrale, weer heel mooi geschreven! fijn weekend,liefs dicky |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 15, 2010 11:04 |
| Hier schijn het zonnetje Tine, zij mokt niet maar lacht tegen het schrale. Weer een mooike. Lief knufke, Anneke |
|
| zomerkind: | Vrijdag, oktober 15, 2010 06:53 |
| maar das wel een troost zich verliezen in het schrale martine:) liefs edje | |
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 15, 2010 06:40 |
| zo lijkt het, maar met het herfsten van de dagen wil moeder aarde ook een grens verleggen, de zon een ietwat op afstand houden zodat de bomen en struiken hun tooi kunnen wisselen, de natuur heeft zo de eigen wetten, en wij mensen spelen graag de baas, glimlach, maar we weten als het er op aan komt, hebben we niets te vertellen over de vergangelijkheid van seizoenen, we kunnen enkel dromen lieve groet Cobie je gaf me inspiratie kuzzz goede morgen Martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||