mijn metgezel..
je was mijn maatje
mijn metgezel
ik kon je alles
vertellen mijn
diepste geheimen
ik vertrouwde je
gaf je mijn ziel en
zaligheid
maar tot die ene
dag
dat je me buitensloot
in je hart en leven
je deed zo afstandig
zo koeltjes elke
keer als ik je
wat vroeg
ik voelde dat onze
liefde voorbij was
ik las het in je ogen
voelde het in mijn
hele hart en ziel
je moest me niet
meer
waarom nicky?
Reacties op dit gedicht
| sabrina(L): | Dinsdag, oktober 26, 2010 18:39 |
| ik weet hoe het is sterkte xxx |
|
| Quicksilver: | Woensdag, oktober 20, 2010 14:40 |
| dat leest droevig, hoop dat jij alsnog een antwoord krijgt van nicky! liefs,dicky |
|
| verhavert: | Woensdag, oktober 20, 2010 10:25 |
| verdriet spreekt hier liefs martine |
|
| windwhisper: | Woensdag, oktober 20, 2010 09:21 |
| tja alleen zij kan antwoord geven op die vraag Eddie, maar misschien weet je het al wel staan die woorden in je hart geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: zomerkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||