De mooie waterlelie...
Leg me te rusten op het water...
Lig in pracht te genieten
van jullie aandacht,
bewondering, aanbidding.
Mijn witte bladeren weerspiegelen
esthetische perfectie.
Zie nu die mastodont:
grijs, log, plomp
vadsig nijlpaard...
Spattend water,
lompe krachten,
duikende hippo...
De verwaande schoonheid werd
plots vermorzeld door
het toppunt van veracht vuil...
Lig in pracht te genieten
van jullie aandacht,
bewondering, aanbidding.
Mijn witte bladeren weerspiegelen
esthetische perfectie.
Zie nu die mastodont:
grijs, log, plomp
vadsig nijlpaard...
Spattend water,
lompe krachten,
duikende hippo...
De verwaande schoonheid werd
plots vermorzeld door
het toppunt van veracht vuil...
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Dinsdag, mei 07, 2002 18:58 |
| Leuk gedaan, jammer dat zo'n mooie lelie nu vermorzeld is. | |
| MayadeBij: | Woensdag, mei 01, 2002 01:20 |
| Ahahaha! Ik heb iets met het woord Mastodont, zo krachtig en alleszeggend, pret! | |
| Thecool: | Dinsdag, april 30, 2002 22:58 |
| zo te zien een dweilpaard die de rust verstoord heerlijk geschreven |
|
| Xanthippe: | Dinsdag, april 30, 2002 21:26 |
| mooie gedachte achter je waterlelie.. ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Corsicano | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2002 | ||
| Thema's: | ||