gevoelens van
machteloosheid,
verdriet
en kwaadheid
niet begrepen
op zoek naar erkenning
wetend dat er geen is
om de zoveel tijd een dip
omdat er geen kant-en-klare
oplossing is
tranen stapelen zich telkens op
tot een dikke krop in mijn keel
na een tijdje
wordt me alles te veel
voel ik me nog meer alleen
ben ik weer een echte existentialist
zoek ik tevergeefs achter een betekenis
laat ik me gaan
in een duisternis zonder naam
een belevenis van honderd emoties
tot de ontploffing voorbij is
een krater het enige overblijfsel is
en het besef komt dat de uitbarsting
een betekenis had
namelijk
dat ik de eigenaar ben van een hart
dat tevergeefs naar warmte smacht