Ik zou zo graag willen doorhuilen
Maar tot hiertoe kan ik mijn lip enkel pruilen
Ook al doet het zoveel zeer
Het verperst de ganse sfeer
En hoe graag ik de pijn ook uitroepen wil
Gebeurt er niets en doe ik verder kil

T zal een tijdje minder goed gaan
Want een sprookje is gedaan
Een vertrouwd gevoel wordt nu ongemak
En juist daardoor voel ik me zo een wrak
T gaat hier weer twee kanten uit
Dicht bij mij of er tussenuit

K hoop maar dat ik mijn hel niet opnieuw beleef
En later zal je zeggen dat ik overdreef
Maar vertrouwen dat is iets, dat kan je niet missen
Daarom moet ik nu over deze hindernissen
In hoop dat het ooit nog vertrouwd zal zijn
Want zonder, doet het te veel pijn