elke ochend ben ik even stil
en luister ik naar mezelf,
ik kijk in mezelf en vraag,
waarom ik steeds verder ga,
elke dag dezelfde vraag,
elke dag geen antwoord,
terwijl ik wakker word,
verdwijnt mijn lach ,
dan is de werkelijkheid er weer,
dan is er het gevoel,
dat ik niet verder wil,
dat in mijn prille leven,
het einde dichter is dan het begin