De blinde weg
Ik ben mijn ogen verloren
Blind zoek ik mijn weg
Duf onder de medicijnen
Loop ik door een oerwoud
Vreemde geluiden om mij heen
Ergens waar niemand ooit komt
Mijn lichaam voelt steeds zwaarder
Vocht kruipt in mijn ledematen
Langzaam word ik weer wakker
Ben weer thuis maar met heimwee
Voor eeuwig ben ik verdwaald
Blind zoek ik mijn weg
Duf onder de medicijnen
Loop ik door een oerwoud
Vreemde geluiden om mij heen
Ergens waar niemand ooit komt
Mijn lichaam voelt steeds zwaarder
Vocht kruipt in mijn ledematen
Langzaam word ik weer wakker
Ben weer thuis maar met heimwee
Voor eeuwig ben ik verdwaald
Reacties op dit gedicht
| D.R. de Ruiter: | Woensdag, oktober 27, 2010 18:05 |
| i like to mix it up a bit dank voor de reacties gelukkig is het wel een beetje overdreven ik slik we medicijnen tegen psychoses, maar ik mis mijn verdraaide wereld een beetje |
|
| CBR: | Woensdag, oktober 27, 2010 13:41 |
| Emotioneel. liefs, cbr |
|
| windwhisper: | Woensdag, oktober 27, 2010 06:06 |
| aangrijpend en zelfs ik voel de emotie diep knap werkje lieve groet Cobie Goede morgen -D.R. de Ruiter kuzzz |
|
| info@dwaallicht66: | Dinsdag, oktober 26, 2010 21:21 |
| Beklemmend, maar mooi verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||