In een wereld vol van fouten,
ben jij het juist.

Vanmorgen vroeg,
voor mij alleen,
de zon kwam op, ik was erbij.

Ver verborgen onder dikke dekens,
denderde de daverende dag me tegemoet.

Waar kou me niet trotseren kon,
luisterde jij niet naar wat ik zei.

Woorden vervaagde,
ver van mij vandaan, in vergetelheid verborgen,
in hun kracht en strijd.

Herinneringen, vormde,
nu, slechts een groot geheel.

Van het schouwspel dat we speelde,
vak onder mijn ogen,
zonder tegenspelers,
slecht jij en ik,

was het de moeite waard, om in deze ronde mezelf te verliezen,

In mijn wereld vol fouten,
ben jij het juist…