Kronkelend en sissend

Giftig als de mooiste bloem

Ze slokt je op met huid en haar

Niemand kan er iets tegen doen

Machteloos aan de zijlijn

Terwijl ze haar pijlen op je richt

Langzaam in haar web verdwijnend

Zien we een schim van je gezicht

Ze zuigt je leeg, put je uit en duwt je weg

Zodat je leger dan ooit alleen toegeeft

Wat ze ook doet, ze bewerkt je zo

Dat je haar steeds weer vergeeft

Je dacht dat je los was

Maar ze had haar draden zo gesponnen

Dat ze je bij je eerst zwakke moment

Weer zo voor zich had gewonnen.

We moeten nu met lede ogen aanzien

Wat ze allemaal met je doet

Wat ben je toch een slappe zak

Had je maar wat meer moed.

We gaan je kwijtraken aan die valse feeks

En jij bent alleen verdronken in liefde voor haar

Weet wel dat als ze weer uitkotst:

We staan toch altijd voor je klaar!