Anna heet je
Jij bent op weg gegaan naar waar
nog niemand is van teruggekomen
geweest in nooit geduide dromen
Het begon met migraine, je eetlust
verschoof naar bijna helemaal niks
een beetje soep kon je nog verdragen
Het kon je allemaal niet meer
zoals voorheen met schitter ogen bekoren
aan afhankelijk zijn had jij de pest
Het gaat wel over, laat me maar met rust
sprak je, nadat ik je had weggebracht
je legde het hoofd op het tafelblad
In dat laatste beeld ben jij daar
voorgoed gebleven, blijf je in herinnering
nu hoeft de deur nooit meer op slot
nog niemand is van teruggekomen
geweest in nooit geduide dromen
Het begon met migraine, je eetlust
verschoof naar bijna helemaal niks
een beetje soep kon je nog verdragen
Het kon je allemaal niet meer
zoals voorheen met schitter ogen bekoren
aan afhankelijk zijn had jij de pest
Het gaat wel over, laat me maar met rust
sprak je, nadat ik je had weggebracht
je legde het hoofd op het tafelblad
In dat laatste beeld ben jij daar
voorgoed gebleven, blijf je in herinnering
nu hoeft de deur nooit meer op slot
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Donderdag, oktober 28, 2010 19:56 |
| Dit is zo mooi dat het het droevige gewoonweg aan de kant duwt... Met respect gelezen, liefs esteban |
|
| Mady: | Donderdag, oktober 28, 2010 14:44 |
| heel mooi droevig gedicht met een bitter einde. Sterkte hoor. |
|
| Elinora: | Donderdag, oktober 28, 2010 11:02 |
| droefgeestig mooi zijn jouw woorden.. warme groet Lin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||