Betrapt
Langzaam stijg ik omhoog, stap voor stap
balanceer onzeker op elke trede,
overstijg mijzelf en mijn voeten
voel de grond verdwijnen laat onzekerheid varen,
toekomst in het zicht, verleden achterlatend,
op de parterretrap van liefde.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, oktober 30, 2010 20:03 |
| dit is in alle opzichten kunstzinnig :-) goed zo! Bart |
|
| youkie: | Zaterdag, oktober 30, 2010 19:03 |
| heel mooi groetjes | |
| blommgedichten: | Zaterdag, oktober 30, 2010 17:23 |
| ja, een wondermooi gedicht he? ik had ook de grootste letters uitgekozen als ik tot zoiets in staat was. uh, waar gaat het over? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Odypody |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2010 | ||
| Thema's: | ||