Geen bestaan
als klein meisje
keek ik graag
naar jou
als je zo door de woonkamer
danste en zong
je was de melodie zelf
die op dat moment
zo vrolijk klonk
maar zo was je
niet altijd
je verwaarloosde mij
en
nu heb je
misschien spijt
lang geleden
liet je mij al vroeg los
voor een niet
onwetende reden
wat heb ik je gedaan
en
vertel mij
hoe kan ik dan
nog voor jou bestaan
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 02, 2010 20:05 |
| weggestoten... ben je nog de levenslijn gebleven die je eens met mij zocht, gerafeld, verknoopt, vervlochten, verward geraakt of wat dan ook, maar ben je dat nog met enige hoop. hans |
|
| entropy: | Maandag, november 01, 2010 21:01 |
| Tjonge wat een mooi gedicht over een groot verdriet. | |
| Quicksilver: | Maandag, november 01, 2010 19:37 |
| O, wat is dit erg en pijnlijk om te lezen! lieve groet, dicky |
|
| windwhisper: | Maandag, november 01, 2010 18:24 |
| ja dit te lezen doet pijn lieve groet Cobie |
|
| verhavert: | Maandag, november 01, 2010 15:59 |
| rakend vol emotie liefs martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lady_maleen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2010 | ||
| Thema's: | ||