Er is nooit echt afscheid genomen
Jij ging jou weg en ik de mijn
Zo gaat dat in het wereldse leven
De zon verdwijnt slechts voor de schijn
Als dromen die vallen en weer komen
Is dat accepteren het enige medicijn
Ik heb nog steeds mijn mooie woorden
Net als ik mijn streken niet ben verloren
Wel heb ik beter leren zien en horen
Voor wat dat ook waard mogen zijn
Sterven om opnieuw te worden geboren
Zure druiven als ingrediënt voor zoete wijn
Loslaten is een kunst voor sterke handen
Voor het hart absoluut geen peulenschil
Waar tranen komen om weer weg te stromen
Toonde mijn verdriet om jou zijn goede wil
Zodat het gemis niet voor eeuwig zal zijn
Want in de eeuwigheid staat niets stil
Ik ben verder gegaan, zo klinkt het cliché
Maar waar ik ook ga en sta
In mijn hart en gedachten neem ik jou
Ergens met mij mee…